Βαρύ και πικρό θα χαρακτηριστεί από πολλούς παλαιούς παραγωγούς (γύρω στο 90') το σημερινό άρθρο . Αλλά ας τα πάρουμε τα πραάγματα με τη σειρά τους. Το αμύγδαλο σύμφωνα με διατροφολόγους είναι μια απαραίτητη τροφη πλούσια σε πρωτεινες, βιταμίνες , φυτικές ίνες και ανόργανα άλατα. Τί συντέλεσαι τότε ώστε να μείνει στο περιθώριο η καλλιέργεια αυτού του δέντρου. Κομβικό σημείο ήταν η δεκαετία 80-90 όπου οι καλλιέργεια αμυγδάλου είχε εκτοξευθεί αλλά δεν υπήρχε τρόπος διάθεσης του αμυγδάλου στην αγορά ( εισαγωγές και εγχώριο εμπόριο). Τότε ακριβώς οι παραγωγοί ''αγανάκτησαν'' καθότι βλέπαν οι κόποι μιας χρονιάς να πάνε χαμένοι. Φυσικά υπήρχαν παραγωγοί που κατάφεραν να εξάγουν και να εξασφαλίσουν καλές τιμές για το αμύγδαλο τους αλλά το μεγαλύτερο ποσοστό αγροτών έβρισκαν τη νέα σεζόν ζημιωμένη.
Εν έτη 2013 τα πράγματα είναι αρκετά καλύτερα. Το 2012 που μας αποχαιρέτησε ήταν μια '' κακή χρονιά'' καθότι οι τιμές των παραγωγών είναι χαμηλές , αλλά ήταν καλη χρονιά σε άποψη σοδειάς και σε επίπεδο τιμής. Το νέο πλάνο που δειλά δειλά έκανε την εμφάνιση του το 2011 έφερε κάποια θετικά μηνύματα. Ο λόγος γίνεται φυσικά για την συμβολαιακής καλλιέργειας που εξασφαλίζει στους παραγωγούς σταθερή πώληση του αμυγδάλου για 12-15 αλλά το σημαντικότερο , ετήσια επίβλεψη από γεοπώνους. Και έρχεται ο αντίλογος στη τόσο ωραία εικόνα. Ρωτά ο παραγωγός αφου τα πράγματα είναι τόσο απλά γιατί δεν επενδύουμε όλοι εκεί. Σε απάντηση αυτού του ερωτήματος είναι τα κριτήρια που διέπουν το σύστημα της συμβολαιακής καλλιέργειας. Η επιλογή ειναι αρκετά απαιτητική και μόνο οι πιοτικοί οπορώνες ξεχωρίζουν. Γενικότερα όμως πρέπει να τονιστεί πως οι προοπτικές του αμυγδάλου στις σύγχρονες αγροτικές αγορές είναι αρκετά ευνοικές.
Κατ αρχάς το ελληνικό αμύγδαλο υπερτερεί σε ποιότητα του Αμερικάνικου αλλά υστερεί που αλλού στη τυποποίηση. Εκεί φυσικά είναι η μαύρη τρύπα, όπως σε πολλά γεωργικά προιόντα, το αγκάθι των εξαγωγών. Κακά τα ψέματα η οργάνωση και σε αυτό το δέντρο είναι και παραμένει υποτυπώδης. Μέσα από το άρθρο δεν θα αναζητήσουμε ευθύνες τόσο στο κράτος ούτε φυσικά στους αγρότες απλά μέσω του συστήματος που υπόθηκε παραπάνω προβάλλεται μια ικανοποιητική οργάνωση ακόμη και στις εξαγωγές. Το καλό με το αμύγδαλο είναι πως έχει σταθερή ζήτηση και εγχώρια και από έξω, έχει εξίσου σταθερές τιμές στην απόδοση ανα στρέμμα( πέρυσι λόγου χάρη έφτασε τα 1000ευρω/στρέμμα!!!) και είναι αρκετά ανθεκτικό δέντρο σε μύκητες που μας απαλλάσει από τη χρήση φαρμάκων.
Τελιώνοντας το άρθρο χρήσιμο είναι να τονιστεί πως ο οπορώνας με αμύγδαλιές είναι ιδιαίτερα απαιτητικός σε φροντίδα, χρήζει καθημερινης παρουσίας εκεί καθώς και η συλλογή του καρπού είναι εξίσου δύσκολη διαδικασία. Παρά ταυτα οι δύο ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα (Texas, Farragnes) δείχνουν να έχουν ζήτηση στο εμπόριο και αξίζει κανείς να ασχοληθέι αν "υπακούει" τις κατάληλες προυποθέσεις....
